ترجمه با پیژامه

دوران دانشگاه ، یه استادی داشتیم که از همون روز اول دانشگاه ، میزد تو ذوق همه دانشجوهائیکه با کلی ذوق و شوق و غرور قبول شدن در دانشگاه دولتی ، اومده بودن سر کلاس . میگفت شما رتبتون خوب شده یا در فلان المپیاد رتبه آوردید دلیل نمیشه خودتونو برای ما بگیرید و فکر کنید ما باید بهتون احترام بزاریم . خلاصه اینقدر از این حرفها زده بود که بچه های ترم اولی از دانشگاه اومدنشون سیر شده بودن .
در هر جلسه شاید یک ربع ،  درسی که باید بده رو میداد و بقیشو حرفهای متفرقه میزد. میگفت میتونید کتاب بخونید بجای اینکه من توضیح بدم . ولی این حرفهارو کسی بهتون نمیزنه . حرفهاش جالب بود . گاهی اوقات یاد حرفهاش میفتم . همون زمان هم بعضی حرفهاشو قبول داشتم و بعضیشو نه .
یه حرف جالبی که میزد این بود که هروقت بخواد مشغول کارهای دانشگاهیش در خونه بشه مثلا بخواد کتاب بخونه یا مقاله و کتابی بنویسه یا ترجمه کنه ، باید لباس رسمی بپوشه . یعنی با لباس راحتی و پیژامه نمیتونه این کارهارو انجام بده . نظرش این بود که این کارها ، مهم و مقدس هستند و باید با احترام در برابرشون بود . اون موقع ما حرفشو به مسخره گرفته بودیم . اما بعدا که دقت کردیم دیدیم که راست میگه . برای کارهای جدی ، حتی توی خونه ، باید رسمی و بدور از هرگونه راحتی که باعث خوابالودگی میشه ، بود .
نکته دیگه ای که توی حرفهاش اشاره میکرد این بود که ، در روزهای ولادت و شهادت که تعطیل میشه ، به خصوص عاشورا ، مثل بقیه مردم وقتشو به بطالت نمیگذرونه . یا مثلا ظهر عاشورا نمیره تو صف غذای نذری وایسته . میگفت این روزها ، بیشتر از هر روز عادی دیگه ای کار میکنه واز اون روزبیشترین استفاده رو میکنه . اینجوری به نوبه خودش میتونه وظیفشو انجام بده .
این حرفها به بعضیها برمیخورد اما وقتی دقت میکردی میدیدی که حرفهاش عمق داره و باید روی حرفهاش خوب فکر کرد و بعد قضاوت کرد .
نمیدونم چرا یکهو یاد این حرفهای استاد افتادم. خوبه که آدم هرازگاهی این حرفهارو تو ذهن خودش مرور کنه . شاید بتونه از لابه لای این حرفها ، نکات تازه تری پیدا کنه ...