بی تو...



می نویسم؛

برای روزهای بی تو بودن ‏
برای روزهای تنهایی
برای روزهایی که دیگر تو را نتوانم دید
برای روزهایی که دیگر این دل برای دیدنت تنگ نشود
برای روزهایی که ندانستم که چگونه در لحظه دیدارت ‏
آرام بمانم؛
برای روزهایی که از شوق دیدار یک نگاه تو
جان می گرفتم؛
برای همه آن روزها ؛ برای همه آن آرزوها

برای همه روزها و ساعت ها و ثانیه هایی که ندانستم‏
احساس تو را ... قلب تو را
همین ندانستن ها؛
تو را از من
مرا از تو ‏
ما را از ما
جدا کرد

‏*     *     *‏
حالا یک گوشه می نشینم و می نویسم
‏                                              می نویسم‏
‏                                                          می نویسم‏
‏                                                                       و بغض می کنم‏
دل تنگت می شوم
خانه خرابت می شوم
از جان چیزی برایم نمی ماند
‏                                 نگاهت را به یاد می آورم‏

آه از نگاه تو، نگاه تو ، نگاه تو
بغض کرده ام
‏                 اما نمی شکنم‏

تا یک وقت کسی اشک های تنهایی ام را نبیند
‏                                                       قدم می زنم‏
‏                                                                      آهسته و پیوسته‏
وسط یک دفتر خالی
‏                        دست در دست قلم‏
قلم می خواند و من اشک می نویسم

دلم دیگر تو را ندارد
‏                        دیگر از وجودم نفسی بازدم نمی آید‏
چه روزها و ساعت ها و ثانیه ها
‏                                     بی تو گذشت‏
‏                                                    با تو گذشت‏
‏                                                                  سرد و سنگین ، آرام و شیرین‏
حرف های ما هنوز ناتمام
‏                              کاغذهای سفید روی میزم‏
‏                                                            نامه ها بود با قلمی بی جوهر‏
‏                                                                                              برای تو ، برای دلم‏
در هم می آمیزمشان؛
‏                          آتش دل را به جانشان می کشم‏
‏                                                                ناله ها برمی آید‏

از آتش عشقت
‏                   که خاکسترم کرد‏


‏                                                                                                           "تمام شد ترانه"‏

شعر از : امید
http://artcm.ir/post/644

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

6 نظرات:

امید(هنر هفتم) گفت...

Very Very Thanks...............

ژان والژان گفت...

زیبا ... :)

باراني گفت...

مي خواهم و مي خواستمت، تا نفسم بود .
مي سوختم از حسرت و عشق تو بَسَم بود .

عشق تو بَسَم بود، كه اين شعله بيدار
روشنگر شب هاي بلند قفسم بود .
باز هم سلام
فرقي نداره چه يه نقطه چه يه خط و چه يه تابلو ما كه تو رو قبول داريم نقاشي هاتم قبول داريم.

... گفت...

من اينجا يس دلم تنگ است
شايد فكر اما دل هرگز تهي از يادها نخواهد بود
چه قدر سرد است و من از شيطان لعنتي هم كمترم كه اميدم شعله اي لرزان ...شعر مي خوانم!

ژان والژان گفت...

برای تازه شدن هیچ وقت دیر نیست ... :)

مصطفا گفت...

تازگي داره شعر عاشقانه اينجا!
تصاويرش هست تو پافاالبته!!