حق تقلب !

حتی زمانی که مدرسه میرفتم ، تقلب میکردم . تقلب نه به اون شکلی که بعضیها انجام بدن . به نحوی که مشخص نباشه و کاملا شخصی ، بدون نیاز به همکاری فرد یا افراد خاصی ، این کار رو انجام میدادم . چون این کار رو حق خودم میدونستم .
چون من تمام تلاشمو برای امتحان کرده بودم و چیزایی که یا ارزش حفظ کردن نداشت یا مطمئن بودم با وجود تلاش فراوان ، سر امتحان از یادم میره ، همراه خودم میبردم .

البته بگذریم از اینکه گاهی اوقات شرایط استفادش پیش نمیامد یا نمیتونستم خط تلگرافی خودمو بخونم ! که بعدا تو دلم به خودم فحش میدادم که کاش بهتر مینوشتم یا لاقل روی میز نوشته بودم که راحت میشد دید .
ولی با این وجود هنوز هم از کارم پشیمون نیستم . این همراه داشتن یادداشت ، نمره منو از صفر به بیست تغییر نمیداد ، بلکه بیشتر، یه نوع آرامش برام به همراه داشت .

به خاطر همین مسائل ، اگه سر کلاسی باشم که امتحان میدن ، اگه خودم مدرس باشم که از کلاس بیرون میرم و بچه هارو تنها میزارم . اگر هم مثل الان مراقب کلاسی باشم سعی میکنم بی توجهی کنم . البته نه تا حدی که موقعیت شغلی خودم به خطر بیفته.

چون معتقدم کسی میتونه تقلب کنه که درس رو بلده . یعنی وقتی درس رو خوندی میتونی با نگاه کردن به برگه فرد دیگه ای یا حتی همراه داشتن یادداشت مختصر برای یاداوری نکات کلیدی ، سوالات رو جواب بدی .

من سر امتحانهای شاگردای خودم ، روی تخته ، جواب رو نوشتم و به عنوان مثال نشون دادم و وقتی فهمیدم که اصلا تو باغ نیستن گفتم جواب رو که نوشتم ! اما دریغ از اینکه دوزاری ها بیفته . یا حتی مستقیما به گزینه صحیح اشاره کردم اما وقتی برگه هارو تصحیح کردم از این خنگول بازی شاخ دراوردم !

حتی اگه دانشجویی درسی رو بیفته و مجبور بشه دوباره پاس کنه ، این پاس کردن مجدد ، اندکی به معلومات و مهارتهاش اضافه نمیکنه ( البته در دروس پزشکی یا سایر دروسی که با جون آدمها سر و کار داره حتی از 19/75 هم نباید گذشت )